Terwijl ik dit schrijf, landt de PH-BFT ‘Tokyo’ als KL686 uit Mexico-City op Schiphol. Daarmee komt deze 29e maart 2020, na een flyby op 1.500 voet, om 15:30 uur een einde aan het passagiersvervoer door de Boeing 747 van KLM. Het einde van een tijdperk.
Het is de finale van een bijna vijftig jaar draaiend stuk, waarvan de gordijnen al zachtjes aan het sluiten waren. Maar nu is door de crisis vervroegd het doek gevallen voor de ‘Queen of the Sky’. Ze is het podium geweest van zoveel ervaringen en levensverhalen, dat dit vertrek bij bijna iedereen die met haar heeft gewerkt de nodige emoties zal oproepen. Zeker niet het belangrijkste in deze tijd, waarin iedereen uit balans wordt gebracht door een samenleving die op haar grondvesten trilt vanwege de coronacrisis. Het stille, sobere afscheid van die blauwe 747, die voor de laatste maal bij een Schiphol-gate aankomt, maakt des te meer duidelijk wat er dreigend op het spel staat voor de KLM dezer dagen.
Het besluit de 747 vervroegd uit dienst nemen is goed te begrijpen, maar heeft onder meer menig KLM cabine- en cockpitpersoneelslid onverwacht geconfronteerd met het feit dat er geen bewust afscheid van deze machine meer genomen kan worden met een laatste vlucht. Het voorgenomen afscheid ligt al achter hen, met slechts de herinnering aan de vlucht die onbewust de laatste is geweest.
KLM en KLM’ers hebben werkelijk alles met de 747 mee gemaakt; het diepste diep van Tenerife; het angstigste met de uitval van alle vier motoren boven Alaska; een kaping. Maar vooral prachtige en ontroerende momenten. Tot zelfs unieke reizen die liefdes brachten, waaruit weer nieuwe KLM-blauwe harten zijn geboren.
En zo staat er na het stoppen van de motoren een stil, nog immer onverminderd markant icoon aan de gate. De laatste passagier is uitgestapt en de laatste pallet uitgeladen. Maar alle verhalen met dit vliegtuig meegemaakt, blijven voor altijd aan haar verbonden. Upper deck, de punt, crashnet, het pijpelaatje; de lucht zal het ontbreken aan KLM’s 747, de kist waarvan je wist: ‘als die je niet thuis brengt, brengt niets je nog thuis’.
Het blauwe hart zal blijven kloppen, ondanks de blauwe plekken die KLM van alle kanten oploopt. Ook al zijn er voor immer twee motoren geamputeerd, de hechting van al het KLMpersoneel zal zorgen voor overleving. Wel met een overrompelend vroegtijdig gemis. Vaarwel, majestueuze 747.
Paul Melkert
[email protected]
Deze column verscheen deze maand in de special Boeing 747-uitgave van Luchtvaartnieuws Magazine. Klik hier om het magazine te bestellen.
Ontvang een jaar lang 30% korting op het beste van Luchtvaartnieuws en Zakenreisnieuws. Krijg onbeperkt toegang tot al het nieuws en de bijbehorende Apps. Ontvang tevens 12 maanden het Luchtvaartnieuws Magazine in de mail of op de mat.