Op de terugreis was de 787 wel weer beschikbaar. Inmiddels heb ik een aantal malen met het toestel gevlogen en ik zou eigenlijk niet anders meer willen. De Dreamliner is nieuw, schoon, erg stil en je hebt geen koppijn als je er na een reis van 9 uur uitstapt. Wat een genot en let op mijn woorden, reizigers gaan meer en meer kiezen voor maatschappijen die de Dreamliner inzetten.

Arke zit tot december nog met het dilemma dat je op een reis niet helemaal zeker weet of de 767 of de 787 vliegt. Het verschil in comfort is groot. Vanaf december heeft Arke twee toestellen en dat verhoogt al de kans om weg te dromen tijdens een trip met de TUI-dochter. Op mijn reis werd ik door de piloten uitgenodigd om start en landing in de cockpit mee te maken. Ik zeg altijd: “Ach, voor mij hoeft dat niet, ik ben niet zo’n luchtvaartfreak.” Maar als je in de uitermate ruime en muisstille cockpit zit en ziet hoe de mannen de wolken ontwijken voor het passagierscomfort en een landing inzetten waarbij het lijkt dat je thuis op de bank een film kijkt, dan wordt je overvallen door euforie. Daarnaast is het altijd leuk om even tussen deze niet zeurende no-nonsense gasten te zitten die niets anders willen doen dan zo goed mogelijk vliegen.

Wat betreft InselAir lijkt het erop dat KLM, die dicht tegen de nog kleine maatschappij aanschurkt, op het goede paard wedt. Er liggen volop kansen in de regio voor KLM om het routenetwerk versneld uit te breiden via een van de Antilliaanse hubs, met InselAir als codeshare-partner. Ook Arke profiteert van een sterke lokale maatschappij met goede vliegtuigen om vakantiegangers tussen de eilanden te vervoeren. Als dit dan deels met Fokker-toestellen gebeurt, en dat is het geval, dan zit het wel goed.

Deze dagen staan verder in het teken van de 95ste verjaardag van KLM. Een hele prestatie om zo ver te komen in een industrie waarin het tegenwoordig op een ongesubsidieerde wijze moeilijk is voor een legacy carrier om een belegde boterham te verdienen. Bij een gemiddelde ticketprijs van 200 dollar wordt gemiddeld 6 dollar per vlucht verdiend en de vooruitzichten zijn voor Europese legacy carriers niet echt positief. Of zoals Roland Schütz, chief information officer bij Lufthansa, het schetst tijdens de RSM Leadership Summit afgelopen vrijdag: "Wat ons probleem als premium carrier is? Het is niet meer genoeg om iemand levend op zijn bestemming te brengen. Dat was in het verleden een unique selling point, maar veiligheid is geen argument meer."

Bij de KLM maakt Camiel Eurlings overuren als gevolg van de festiviteiten rond de 95ste verjaardag. In speechen is hij een meester. Goed voorbereid, met humor en een overdosis charme hamert hij erop dat de problemen van Air France niet de problemen van KLM zijn en dat KLM haar eigen identiteit versterkt. Hij plaatst KLM nadrukkelijk los van Air France. Is dit om de sentimenten te bespelen of staat KLM er ten opzichte van Air France zo veel beter voor dat de rollen zijn omgedraaid en Air France met de staart tussen de benen toekijkt?  De verslagen indruk die Alexandre de Juniac dinsdag op Schiphol maakte voedt deze gedachte. Eurlings walst er overheen en loopt als een ware popster rond. KLM-ers vinden het zichtbaar leuk om met deze “ster” geconfronteerd te worden. Ze willen liefst een voor een samen met hem op de foto. Het lijkt erop dat er goodwill is opgebouwd.

Iets dat de Limburger hard nodig heeft als straks de CAO-onderhandelingen met de vakbonden worden opgestart, want het mes gaat met of zonder stakende Franse piloten ook in Nederland diep in de organisatie. Met een winst per vlucht die gelijk staat aan de prijs van twee biertjes is het immers lastig Dreamliners kopen.

Rob Somsen
[email protected]