Weinig bezoekers komen zwemmend op Curaçao aan. Toch is dat jarenlang het uitgangspunt geweest van de slapende overheden van het Land de Nederlandse Antillen en het Eilandgebied Curaçao. Ondanks alle noodkreten van de toeristenindustrie op Curaçao, waren de bestuurders van voorgaande kabinetten niet tot enige inspanningen te bewegen om de bereikbaarheid te vergroten en vooral de airlift uit te breiden.

Regulering, protectionistische landingsrechten en vliegvergunningen groeiden uit tot een nachtmerrie van regelgeving en ondoordringbare red tape.

De luchtvaartdienst Curaçao meende dat de voorwaarden zoals die gesteld worden door de VS en Nederland, onvoldoende waren om vergunningen te verlenen voor Curaçao. Zij eisten een nieuwe lange kostbare en nodeloze procedure voor iedere vervoerder die het eiland wenste aan te doen.

Zo werden Amerikaanse maatschappijen en KLM afgewezen toen zij trachtten op het eiland een hub te vestigen. Men gaf de voorkeur aan lokale maatschappijtjes, waarin politici zelf directe of indirecte belangen hadden of vertegenwoordigden. De luchtvaart stond, koste wat kost, jaren bol van vriendjes- en familiepolitiek. De schade die daardoor ontstond aan de toeristeneconomie van het eiland werd met hoongelach en met minachtend schouderophalen afgedaan. Bijna alle hotels waren in handen van buitenlandse investeerders en die hadden nu eenmaal geen enkel recht van spreken; ze werden behandeld als bedelende schooiers.

Door bouw van nieuwe hotels, die door uitvoerige regelgeving vaak een aanlooptijd van vijf tot tien jaar hadden, werd het aantal kamers bijna verdubbeld. Door de achtergebleven airlift ontstond een dramatische toestand. Harde prijsconcurrentie tussen de hotels dreef de opbrengst per kamer ver naar beneden, en toen ontspon zich ook nog een wereldwijde recessie.

De gevolgen waren een steeds grotere teloorgang van hotelbezetting met ruim 15 procentpunten tot ongeveer 60 tot 65 procent en 30 tot 50 procent lagere opbrengsten. De overheid spotte, lachte en hield de deur stevig dicht, totdat 10-10-10 een nieuwe staatsvorm bracht met, tot verbazing van velen, een nieuw politiek bewind.

Minister Nassar El-Hakim, een energieke Curaçaose zakenman van Libanese afkomst, begreep het probleem terstond en ging als bewindsman Economische Zaken aan het werk. Binnen zes maanden ziet de airlift voor Curaçao er geheel anders uit:

• Continental vliegt sinds december 2010 tweemaal per week non-stop vanaf Newark en bedient de snelgroeiende toeristenmarkt in New York.
• Insel Air vliegt tweemaal per week naar de rijke Colombiaanse industriestad Medellín.
• DAE vliegt sinds oktober 2010 twee maal per week naar Panama City. Met de opening van het nieuwe Panamakanaal in 2014 zal die markt nog flink kunnen groeien.
• ArkeFly breidde het aantal vluchten vanuit Holland uit van 5 tot 7 per week en schafte nieuwe toestellen aan.
• KLM zette haar Boeing 747 -400’s in om de terugval van Martinair op te vangen en uit te breiden. Alle vluchten zitten mudvol en aan verdere uitbreiding wordt gewerkt.
• Avianca breidt het aantal vluchten naar Bogota vanaf juli uit van 5 tot 7 per week en profiteert van de snelle economische groei in Colombia. Een markt die de vorige kabinetten hermetisch afgesloten hadden uit angst voor de cocaïne-industrie die vandaag voor het grootste deel nog slechts uit Venezuela komt.

En de onvermoeibare vliegende minister heeft nog meer potjes op het vuur staan:

• Air Berlin begint in november 2011 met een rechtstreekse vlucht vanuit Düsseldorf. Eindelijk, na 15 jaar zeuren, kunnen de Duitsers rechtstreeks naar Curaçao vliegen.
• Insel air begint een vlucht vanuit de US Airways-hub Charlotte in juni. In Charlotte kan men overstappen op vluchten naar vele andere bestemmingen.
• Air Canada gaat vanuit Toronto vliegen in november, zodat Canadezen die dol zijn op Curaçao, naast Sunwing Airlines een tweede optie hebben.
• GOL gaat een lijntje proberen vanuit Manaus en Sao Paulo in het najaar.

Airlift zonder promotie is een doodgeboren kindje, dus ook daar werden de schouders onder gezet. Naast presentaties op reguliere reis- en vakantiebeurzen werden nieuwe activiteiten ontwikkeld zoals:

• ANATO 2011 in Bogota Colombia, die Curaçao verwelkomde als eregast, waardoor het eiland veel extra aandacht kreeg.
• Euroal 2011 in Torremolinos nodigde het eiland uit voor een speciale plaats.

En wie heeft niet tenminste een stukje PR opgevangen over de ruimtereizen vanaf Hato? Hoe futuristisch het moge klinken, Space Expedition Curaçao (SXC) is van start en Curaçao geeft het alle ruimte om te groeien en haar droom te verwerkelijken.

Hato- Curaçao als logistieke cargo hub timmert ook steeds meer aan de weg. En onder andere cargotoestellen van Fedex doen het eiland al dagelijks vele malen aan.

Er was dus veel mogelijk binnen een zeer korte tijd. Jarenlange pesterijen van aardsluie bewindsvoerders heeft al onvoorstelbare schade aangebracht, die nu snel ingelopen kan worden. Ja, het kan! Curaçao wordt weer een zeer aantrekkelijke bestemming voor vakantiebezoekers en investeerders. Aan deze vliegende minister ligt het niet!

Jacob Gelt Dekker