De zeeman ging zes maanden weg en als het meezat kreeg hij in die periode vier brieven van zijn vrouw en twee van zijn kinderen. Zelf schreef hij er ook een paar en dat was het dan. Voor de rest in ieder stadje een ander schatje en een flinke neut op zijn tijd. Maar vooral: What happens overseas, stays overseas!

De eerste keer dat ik een flinke tijd van huis was, zat er een kortegolfradio in het vliegtuig, Een keer per week riep ik Stockholm Radio op en daar zorgden ze voor een telefoonverbinding naar huis. Je kon elkaar nauwelijks verstaan, maar het meest vervelende was dat je nooit tegelijk kon praten. Iedere zin moest je afsluiten met het woordje ‘OVER’ zodat de ander wist dat hij of zij aan de beurt was om iets te zeggen.

"Ik hou van je, OVER" "Ik ook van jou, OVER" "Ik moet nu ophangen, er komt een ander vliegtuig aan, OVER EN SLUITEN…." Een conversatie via een krakende radioverbinding is misschien niet het meest romantische dat je je kunt voorstellen, maar als je niets anders hebt dan komt het toch behoorlijk dicht in de buurt. Denk er een paar kaarsjes bij en je bent er.

Hoe anders gaat het tegenwoordig. Al jaren zijn mijn vrouw en ik gemiddeld een dag of tien per maand van elkaar gescheiden. In de tijd van brief en telefoon was dat wat het was. Twee levens die weinig met elkaar te maken hadden. Er was een leven thuis en er was een leven onderweg.

Dankzij internet en skype is mijn wereld veranderd. Als ik een hotelkamer binnenloop, klap ik direct mijn laptop open en via skype bespreken we wat er die afgelopen dag zoal gebeurd is. Is het toevallig etenstijd dan eten we gezellig samen. De een bestelt een hapje bij roomservice en de ander bij een bezorgrestaurant in de stad. Of we koken samen. De een in Nederland en de ander duizenden kilometers verderop. Wijntje erbij en gezellig kletsen. Of niet. Af en toe kan het best tien minuten stil zijn. Misschien laten we elkaar een liedje horen dat we net hebben ontdekt.

Onze kinderen wonen verspreid over de wereld en ook met hen hebben we een innig skypecontact. We hebben al familieconferenties gehad. Onze jongens in Amsterdam en Los Angeles, mijn vrouw in Dubai en ik in Bangkok. Ik heb zelfs de indruk dat we dankzij internet en skype tegenwoordig meer met elkaar praten en dat het onderlinge contact als skypegezin beter is dan toen we nog samen onder een dak woonden.

Skypegezin, skyperelatie, wij hebben een skypehuwelijk. Het woord van het jaar 2013 is wat mij betreft nu al gevonden.

Jan Cocheret
[email protected]