Grammofoonwinkels zijn er gelukkig nog in de grote steden, voor klanten op zoek naar nostalgie en voor de platenzaak een uit de hand gelopen hobby. Hoe mooi was het vroeger als je van je zakgeld een LP kocht en er echt ervoor ging zitten om deze te beluisteren op de bank, midden tussen de luidsprekers voor het stereo-effect. Terwijl je luisterde, genoot en de hoes uitgebreid bestudeerde. Halverwege moest de LP worden omgedraaid.

Bedrijven als Plato (in mijn Utrecht-jaren) en de Free Record Shop spinden er garen bij in de pre-streaming tijd. Het verging wijlen Free Record Shop-eigenaar Hans Breukhoven zelfs zo goed, dat hij met een helikopter naar zijn werk ging om de file te ontwijken tussen Wassenaar en Capelle aan de IJssel. Toen de overheid dat verbood bleef de helikopter jarenlang boven op het pand in Capelle aan de IJssel staan, als blikvanger vanaf de A20. Breukhoven was een slimme marktkoopman, maar zijn business model was niet duurzaam.

Hoe zit het dan met onze eigen business, vraag ik me als reisuitgever regelmatig af. Is het businessmodel wel ‘sustainable’, hebben we genoeg bestaansrecht op de lange termijn? Het antwoord hierop is een volmondig: ja!

Mensen blijven reizen zo lang ik leef, en zolang mijn kinderen en hun kinderen leven, daar ben ik van overtuigd.  Het vliegtuig zal daarbij een belangrijke rol blijven spelen, en advies over het boeken van deze reis blijft essentieel in persoonlijke en digitale vorm. Natuurlijk evolueren processen en middelen. Over slechts 25 jaar is vliegen klimaatneutraal, belooft de IATA ons. En tot die tijd worden vliegtuigen iedere dag stiller en minder vervuilend.

Zolang er wordt gereisd is er behoefte aan informatie en achtergronden en hebben wij een business model dat sustainable is. Dat wil niet zeggen dat we stil kunnen zitten. Zo hebben we besloten om dit jaar met ons Luchtvaartnieuws Magazine niet meer in print uit te komen, maar digitaal via eigen apps. Dat digitaal verschijnen vond overigens al ruim 14 jaar plaats naast de papieren uitgaven.

We zagen de laatste jaren dat onze digitale oplage sterk groeide, terwijl print inzakte en met veel kosten gepaard ging. Op zo’n moment moet je de knoop durven doorhakken, ondanks dat je hiermee een deel van je gewaarde lezers teleurstelt.

Een andere belangrijke reden om met print te stoppen, was de doorlooptijd van het afronden van het magazine tot het op de deurmat belanden. In 2023 was die tijd van 4 naar minimaal 8 dagen gegaan. Deze doorlooptijd leverde soms vervelende situaties op.

Zo hadden we in die tijd voormalig Schiphol-directeur Dick Benschop op de cover staan, naar aanleiding van een uitgebreid en exclusief interview met hem. Het magazine was al gedrukt en Benschop besloot zijn functie neer te leggen. Dan sta je mooi in je hemd als uitgever. Benschop belde me direct om te zeggen dat het voor ons vervelend was. Tijdens het gesprek, dat hij ons gunde, in het heetst van de strijd, bestonden de plannen nog niet om af te treden, was zijn uitleg.

In een latere uitgave plaatsen we een hoofdartikel op de cover over de krimp van Schiphol, naar aanleiding van een uitgebreide analyse door onze redactie. Toen het magazine uitkwam was de Nederlandse regering nét teruggefloten over de krimp door Brussel en de VS.

U snapt nu onze afwegingen beter, hoop ik. Los nog van het feit dat we op deze nieuwe manier een stuk milieubewuster werken, en dat we geld besparen door geen extra exemplaren meer te laten drukken om aan abonnees te sturen als de postbode hun brievenbus weer eens was vergeten.

De moraal van het verhaal: we hebben een sustainable businessmodel waaraan we blijven bijschaven en tegelijkertijd zijn we sustainable bezig.