“Na twee jaar te hebben geleefd onder het juk van corona waardoor airshows en andere luchtvaartevenementen geen doorgang konden vinden, is het hoog tijd voor het zetten van een mooi wereldrecord,” aldus Evers, die werd uitgedaagd door de studenten van zijn vliegschool.

Het huidige wereldrecord dateert uit 2020 en is in handen van de Amerikaan Steven Chase. Hij wist vijftien keer te starten en te landen in een tijdsbestek van zestig minuten.

Om in het Guinness World Records Book een plaatsje te kunnen veroveren moet Dirk Evers niet alleen de meeste landingen en take offs in één uur maken: de geldigheid van de poging is gebonden aan strenge voorwaarden en eisen. Het evenement moet bijvoorbeeld plaatsvinden op één en hetzelfde vliegveld dat officieel is genoteerd op een vliegkaart. De landingen moeten telkens in dezelfde richting worden uitgevoerd en na elke landing moet het vliegtuig weer naar duizend voet (305 meter) circuithoogte klimmen om van daaruit de volgende landing te maken. Bij elke ‘doellanding’ dienen alle drie de wielen neer te komen binnen dezelfde twintig meter, gemarkeerd door twee lijnen op de baan.

Officieel aangestelde getuigen, waaronder een notaris, controleren dat de recordpoging exact volgens de regels van Guinness World Records verloopt. Tijdwaarnemers houden de tijd nauwgezet in de gaten. Naast de getuigenverslagen dienen een fotoreportage en een filmverslag als uiteindelijk bewijs van echtheid van de poging. “Ik stel mezelf ten doel het wereldrecord minimaal te verdubbelen. Als de wind uit een gunstige richting komt en de baanconditie is goed dan moet dat lukken en dan zitten er misschien zelfs nog wel meer landingen in”, aldus een ambitieuze Evers.

De recordpoging vliegt Evers in zijn Pitts S-2B, de PH-PEP. Dat zeer wendbare toestel wordt doorgaans gebruikt voor aerobaticsvluchten.

[UPDATE] In het oorspronkelijke bericht werd gemeld dat Evers bij Transavia vliegt. De luchtvaartmaatschappij laat weten dat hij al twee jaar niet meer in dienst is.