DRIEBERGEN - Een snelle blik op een monitor in de vertrekhal van Schiphol zou de indruk kunnen wekken dat er op hetzelfde tijdstip drie of vier vluchten naar dezelfde bestemming vertrekken. Luchtvaartnieuws.nl-lezer Jaco Lockhorst is dat ook opgevallen. Waarom heeft een vlucht soms wel vijf verschillende vluchtnummers?, vraagt hij zich in de rubriek Luchtvaartvr@gen af.


Als één vlucht uitgevoerd lijkt te worden door verschillende maatschappijen, is er meestal sprake van het fenomeen ‘codesharing’. Daarbij zet één luchtvaartmaatschappij een vliegtuig met personeel in, maar wordt de vlucht op papier toch gevlogen onder de vlag van twee, drie of meer maatschappijen. Alhoewel codesharing zich letterlijk laat vertalen als 'het delen van een code', zijn in de praktijk de codes van een vlucht waarop codesharing van toepassing is, vaak niet gelijk.

Codesharing werd populair in het de jaren negentig van de vorige eeuw en werd gemeengoed door de opkomst van allianties. Veel luchtvaartmaatschappijen binnen een alliantie hebben onderling een codeshare-akkoord afgesloten.

Het voordeel van codesharing voor luchtvaartmaatschappijen is dat het netwerk kan worden uitgebreid zonder daadwerkelijk extra vluchten uit te vloeren. Codesharing maakt het mogelijk om tickets te verkopen voor een lijndienst van een andere maatschappij, terwijl die vlucht tevens met een eigen code wordt gevlogen. Daarin verschilt codesharing overigens van het zogenoemde 'interlining'. Bij interlining kunnen maatschappijen hun passagiers wel op de vlucht van een partnermaatschappij boeken, maar die andere maatschappij gebruikt daarvoor alleen het eigen vluchtnummer.

Op sommige routes worden de vluchten door beide codeshare-partners uitgevoerd. In dat geval lijkt het alsof de maatschappijen in kwestie meer ‘eigen’ vluchten onderhouden dan in werkelijkheid het geval is.

Reageer op deze Luchtvaartvraag op het .

Klik voor andere Luchtvaartvr@gen.