Na meer dan dertig jaar professioneel de wereld rondgevlogen te hebben, is het me inmiddels wel duidelijk. Waar je ook komt en met wie je ook spreekt, mensen hebben bijna allemaal dezelfde wensen en verwachtingen. We willen allemaal iets van ons leven maken en we willen dat onze kinderen het weer beter krijgen dan wijzelf. Of je in Japan ter wereld komt of opgroeit in West Afrika, of je in Canada werkt of werkloos ronddoolt in Oost-Europa, het maakt allemaal vrij weinig uit.

In de luchtvaart is het heel gewoon om samen te werken met collega's uit alle hoeken van de wereld en in mijn eigen ervaring gaat dat vrijwel altijd zonder problemen. Sterker nog, het gaat over het algemeen wonderbaarlijk goed. Of zou ik juist moeten zeggen, het is business as usual. Bij ons maakt het niet uit waar je vandaan komt of waar ter wereld je ook werkt, als je je werk maar goed doet. En als je om de een of andere reden niet meer verder kan op de plek waar je nu zit, dan pak je je spullen en ga je ergens anders naar toe. Je kunt bijna altijd wel ergens terecht. Werken in de luchtvaart is internationaal.

Helaas zijn er natuurlijk die vreemde, door mensen bedachte barrières, zoals grenzen. En die worden weer bewaakt door een onvoorstelbare hoeveelheid werknemers die op basis van een even onvoorstelbare hoeveelheid wetten en regels sommige mensen proberen buiten of juist binnen te houden.

Als u van de zomer weer naar de Middellandse zee vliegt, probeer dan eens een raamplaats te bemachtigen. Druk uw neus tegen het plexiglas en blijf de hele vlucht naar de grond te kijken. Ik ben benieuwd of u dan kunt zien waar de grenzen precies lopen. Waar Nederland overgaat in België en waar Frankrijk en Spanje precies beginnen. Waarschijnlijk zult u ontdekken dat moeder Aarde geen grenzen kent. Wij wel....

Jan Cocheret
[email protected]