Ik heb een nieuwe broekriem, waarvan ik de metalen gesp met één simpele klik kan verwijderen en die gaat met mijn telefoon en portemonnee in mijn jas. Als je jarenlang een keer of zes per maand als passagier met een vliegtuig reist en daarvoor evenzoveel keren de veiligheidscontrole moet ondergaan, dan ontwikkel je een steeds betere strategie om het veiligheidsritueel zo pijnloos mogelijk te ondergaan. De handbagage gaat in de bak en op de band naar de scanner. Mijn jasje gaat apart in een volgende bak. De medewerker achter de band schreeuwt mij en de andere priority passagiers in steenkolen Engels en Straatnederlands toe wat de procedures zijn. Alles uit je zakken en je broekriem in de hand.

Een van mijn strategieën om dit drama te overleven, is om over te schakelen in de stand-by mode. Nadat ik in deze lagere staat van bewustzijn ben gearriveerd, heb ik het gevoel dat de beveiligingsmedewerker mij nog iets duidelijk probeert te maken. Ik kijk hem aan en begrijp dat hij vindt dat mijn riem helemaal af moet. Ik vertel hem dat ik mijn metalen gesp eraf gehaald heb en dat die veilig in mijn jas zit. "Die riem moet helemaal af en opgerold in de hand mee door de scanner. Zo moet dat hier op Schiphol!" Het blijkt iets nieuws te zijn. Natuurlijk kan niemand me vertellen wat de gedachte hierachter is. Ik zak weer snel terug in mijn vertrouwde stand-by mode.

"Ik weet dat ik geen schijn van kans heb"

Eenmaal door het scangebeuren, sluit ik aan bij de rij reizigers die op extra handmatige controle van hun bagage wachten. Tot mijn verbazing zie ik dat werkelijk alle handbagage, behalve mijn jasje, na de scanner van de band gehaald wordt voor de extra handmatige controle. Hiervoor is vanavond één - niet heel erg enthousiaste - medewerker geselecteerd. De wachttijd loopt op en het lukt me niet meer om in mijn stand-by mode te blijven. Ik haal mijn telefoon uit mijn jasje en probeer stiekem een foto te maken van alle handbagage die op de extra controle wacht. Natuurlijk weet ik dat dat niet mag, maar voor een artikel in Luchtvaartnieuws kan een plaatje een belangrijke toevoeging zijn. Binnen drie seconden word ik op de schouders getikt door een vriendelijke supervisor: "Wilt u die foto alstublieft verwijderen?" Ik weet dat ik geen schijn van kans heb, dus dat doen we dan maar.

Ik vraag hem wel naar de reden van de opgerolde riem en waarom alle handbagage na de scanner alsnog handmatig gecontroleerd moet worden. Werkt die scanner dan niet goed? Inmiddels heb ik ook geconstateerd dat er werkelijk helemaal niets uit de extra controle van de handbagage komt. Er wordt even doorheen gegraaid en dan mogen de licht geïrriteerde passagiers hun spulletjes weer meenemen. De supervisor verduidelijkt: "Tsja, dat zijn de nieuwe procedures van Schiphol, daar kunnen wij ook niets aan doen."

Jan Cocheret
Gezagvoerder