Onvoorspelbaarheid als amusement.

Het Nederlands luchtvaartbeleid kenmerkt zich door onvoorspelbaarheid. Er zijn weinig landen in West-Europa die een luchthaven van 250 miljoen aanleggen zonder die te gebruiken, of vrijwillig infrastructuur laten krimpen omdat een heel klein deel van de bestuurlijke elite dit nog steeds nastreeft.

Krimp zou, om de heer Plasterks woorden te gebruiken, onmeetbaar weinig invloed hebben op de uitstoot. Ten aanzien van de geluidsbeleving voelt een klein deel van de omwonenden zich achtergesteld op de rest. Dat hun vermogen onevenredig hard groeide doordat de huizenprijzen in diezelfde regio veel harder stegen dan in de rest van Nederland, was dan wél weer eerlijk.

Het internationale bedrijfsleven hecht sterk aan voorspelbaarheid. De IATA berekende dat de wereldwijde luchtvaart in de komende decennia tussen de 20 en 40 procent groeit. Nederland is zodanig verweven met de wereldeconomie dat die groei ook hier zal plaatsvinden.

Het regeerakkoord blijft echter spreken van een juiste balans tussen omwonenden en Schiphol, zonder noemenswaardige groei. Dit klink wellicht mooi, maar is niet realistisch. Wereldwijd groeit de luchtvaart en dús is dat in Nederland ook zo, we ontkomen er niet aan.

We weten inmiddels wel dat vliegschaamte niet bestaat en ook XR kan de mobiliteitsgroei niet tegenhouden, zelfs niet met heimelijke steun uit ons hoofdgehucht.

Om die groei te faciliteren én rekening te houden met omwonenden, is er eigenlijk maar één oplossing en dat is de opening van Lelystad Airport. Ryanair hoorde toch al niet thuis op een mainport en voegt met haar point-to-pointproduct eigenlijk niets toe aan de hub zoals het regeerakkoord dat voorstaat.

Ook Schiphol zal moeten blijven groeien. Het beleid van minister Madlener om die groei gericht te sturen door een geluidsselectiviteitsbeginsel op havengelden is slim. Dit is immers échte winst voor de omwonenden. Hij heeft hiermee nu al meer bereikt dan zijn voorganger.

De groei-investeringen zouden eigenlijk uit het budget van Infrastructuur en Waterstaat moeten komen.

De luchtvaartwet schrijft nu voor dat alle kosten kunnen worden doorbelast aan de gebruikers, maar Nederland heeft al een van de hoogte luchthavenbelastingtarieven van Europa en landen om ons heen schaffen die belasting juist af. Ook de havengelden zijn onderhevig aan marktwerking. Voorzitter Fruitema geeft namens de aangesloten luchtvaartmaatschappijen aan hier niet mee akkoord te gaan en van dividend kan al helemaal geen sprake zijn, zo geeft hij aan.

De politiek dient in te zien dat wij niet op een eiland leven, maar onderdeel zijn van de wereldwijde economie. Economische wetten zijn hard: aanpassen, of anders naar boven lopen om de koffers te pakken om dan vervolgens nét te doen of je het allemaal niet erg vindt en de ander succes te wensen met wat jouw avontuur geweest had moeten zijn.