Al meer dan een jaar staat een tweezitter te koop. Het is een prachtig toestel in diep-bordeauxrood. Maar het stof ligt als een doodskleed over haar slanke contouren. De tow-bar zit vast met een spinnenweb. En er zit een geprint papiertje ‘FOR SALE’ achter het windscreen. En er staat een advertentie op het internet, hoor ik.
‘Is er al eens iemand komen kijken?”, vraag ik de uitbater van de hangar. “Nee,” zegt die: “Veels te duur. Ze willen honderd hebben. Ik denk dat zestig nog moeilijk wordt.”
Wij Nederlanders kunnen niet tegen ons verlies. Letterlijk dan. We zitten jarenlang te pochen op verjaardagsfeestjes dat ons huis drie keer over de kop is gegaan sinds 1995. Maar de mededeling dat ons pand de laatste twee jaar weer een derde van z’n waarde heeft moeten inleveren, krijgen we niet over onze lippen.
Het gaat hier niet om een noodverkoop. De eigenaars zijn well-to-do. Nee, het gaat alleen om de akelige gedachte dat iemand, ooit, straks, in het clubhuis over de bar zal schreeuwen: “Hé Harry, wat hoor ik? Heb je die prachtkist voor een jodenfooi weggedaan! Hahaha! Dat is geen verkopen, dat is liefdadigheid! Hihahiha!”
Die man aan de bar, en die eeuwige bijdehante neef op het verjaardagsfeestje, zijn de oorzaak dat wij Hollanders erg veel materieel geluk in ons leven laten schieten. Want die vijftig mille die dat kistje eigenlijk waard is, kan al die tijd nìet aan iets leukers besteed worden.
Amerikanen zijn veel makkelijker. Die zetten hun Stingray dinsdagavond in de voortuin met een lekker lage prijs erop. En zaterdag al komt er iemand langs met een envelop vol duizend-dollarbriefjes. Hup, een handdruk, en veel geluk er mee. De envelop gaat dezelfde dag nog mee naar de jachthaven, om er een leuk bootje voor te kopen. Snel handelen, snel genieten.
Zeker in dit tijdperk kunnen we daar wat van leren. Goeie tijden, slechte tijden. Even slikken, zeg het drie keer hardop: “Mijn kist is geen bal meer waard”. Wen eraan, en in de krant ermee. En zoekt u troost voor uw materiële verdriet: die kist die u al een tijdlang wilt kopen is óók geen bliksem meer waard. Dat moet u alleen de verkoper ook nog even duidelijk zien te maken.
Goof Bakker
Twitter.com/goofbak