Wat bepaalt uiteindelijk of je vlucht een goede of een slechte ervaring is, als passagier? Natuurlijk, vertraging bij vertrek en negen van de tien keer de landing. Wie kent de verhalen niet? "We vertrokken met een half uur vertraging en onderweg turbulentie (luchtzakken in de volksmond), maar hij maakte een mooie landing!"

Waarop steevast wordt geantwoord met: "daar worden ze voor betaald!". Maar dat was een andere column.

Maar zijn het in realiteit niet de meiden in de cabine die het comfort van de vlucht bepalen? En dan bedoel ik niet hoe ze eruit zien of hoe ze de safety demo doen...

In onze operatie hebben we er één aan boord, al zijn zij geen crew, maar officieel passagier. Dit heeft zo z'n voor- en nadelen, maar dat is niet interessant. In onze kleine Lear hebben ze vaak niet meer dan drie passagiers op vluchtjes van gemiddeld twee uur. Hierin kan zij, voor het bedrijf, een mooie relatie met de passagiers opbouwen. Hoe vaak gebeurt het niet dat de passagiers gehaast binnen komen en volledig ontspannen en lachend het toestel verlaten?

Maar dan de relatie met de crew. Het is algemeen aangenomen dat piloten en stewardessen niet vies zijn van elkaar. Zo zocht ik laatst een vriend van me op in Düsseldorf (hij zit op de grote vaart...), alwaar wij elkaar ontmoetten voor een hapje en een drankje. Ik vroeg hem of er niemand van zijn crew mee ging. Maar dat bleek niet gebruikelijk.

Bij ons is het juist altijd met z'n drieën op pad. Maar ja, hij heeft er dan ook vijftien voor één dag en wij hebben er één voor vijftien dagen! Dit betekent wel dat je tijdens je werk haast verplicht bent een persoonlijke relatie op te bouwen met je collega's. Doch minimaal met elkaars persoonlijke tijd, gewoontes en gebruiken moet rekening houden.

Onze club, helemaal op de Lear-vloot, is er een van eensgestemden en grotendeels van dezelfde leeftijd. Dat maakt het verblijf onderweg erg prettig. Gunstig gevolg hiervan is dat de twee weken on the road voorbij "vliegen".

Wat nu als er één tussen zit die een ander schema heeft dan de rest? Ook dit komt voor. In ons geval háár eigen schema en planning erop nahoudt.

Het begint onschuldig, dus met een ontmoeting; we kennen nog niet iedereen in the company. Wij hebben deze rotatie een Zweedse schone. Na handje schudden en voorstellen is het moeilijk om niet binnen vijf minuten een oordeel te vellen.

Enfin, eerste vluchtje, drie uur naar Parijs met een ferry naar London erachteraan. Standaard worden de ferries door de meiden gebruikt om op te ruimen en af te sluiten. En bij de eerste vlucht van de rotatie ook om inventarisatie op te maken.

Deze meid was nieuw, min of meer, dus zij verkoos slapen boven werkzaamheden. Langzaam maar zeker bevestigt zij onze eerder getrokken conclusie. Als zij vervolgens ervoor kiest niet mee te gaan eten met een andere crew en de volgende dag (te) laat voor ontbijt verschijnt is het doek haast al gevallen voor haar. Het duurt dan ook niet lang meer tot haar contact is gereduceerd tot berichtjes over vermoeidheid en verslechteren naar ziek zijn. Dit alles opbouwend in aanloop naar oud en nieuw.

Dan 30 december, het hoge woord is eruit, ze is ziek en wenst naar huis te gaan. Wij zijn op dat moment in Inverness in Schotland. Nou goed, naar huis blijkt naar haar vriendje in Manchester te zijn en op miraculeuze wijze geneest zij tijdens deze (vlieg)reis voldoende om de trein te pakken naar Londen en daar vervolgens oud en nieuw te vieren.

Vanaf 2 januari blijkt zij voldoende hersteld om naar het volgende toestel te gaan. Wederom is het slechts een kwestie van tijd voor zij 'aftakelt' en zij zich opnieuw ziek meldt. Ditmaal is het verzoek om naar haar dokter in London gestuurd te worden. Dit schiet beide gezagvoerders in het verkeerde keelgat en crewplanning wordt op de hoogte gesteld van haar perikelen.

Na wat navraag hier en daar blijkt dit de zesde keer te zijn dat zij zich ziek meldt in even zoveel rotaties...

Zo wordt dan -bijna- de eerste week van je rotatie naar de knoppen geholpen en houd je de rest van de rotatie een nare bijsmaak.

Haar vervanger was gelukkig één van het type gezellig en sociaal en ook nog eens hard werken. Professioneel gezellig!

Het blijft mensenwerk.

Eric van Walsum
Learjet-piloot