Zij kunnen dat doen omdat bij de politiek weinig of geen kennis is van de luchtvaart, helaas. Iedereen kan ook Kamerlid worden, opleiding niet vereist. Dus daar wordt ook niet gecorrigeerd. Er zijn zeer goed opgeleide Kamerleden, helaas is dat nog steeds een kleine minderheid. Dat moet anders.

In Nederland zijn honderdduizenden mensen direct of indirect afhankelijk van de luchtvaart. Deze bedrijfstak moet uiterst serieus genomen worden. Het minste dat wij mogen verwachten is, dat er in de politiek kennis van zaken aanwezig is.

Luchtvaart is een complexe bezigheid. Ik noem u een paar problemen waarmee vliegmaatschappijen moeten worstelen om hun schema’s te kunnen vliegen. Ze hebben te maken met zeer veel verschillende zaken.

Een maximale aantal vliegbewegingen op Schiphol en elders. Nachtslots en sluitingstijden van vliegvelden. Het steeds weer terugkerende onderhoud van toestellen, iedere 50, 100, 200, 500 en 2.000 uur zijn inspecties verplicht, dus is dan dat toestel niet beschikbaar. De limitatie van de al veel te lange werktijden van de crews. De halfjaarlijkse examens, medische keuring en trainingen van crewleden. Beperkingen en vertragingen door slecht weer, mist, onweer, wind, ijs en sneeuw. Beperkingen door het uitwijken van vliegtuigen, om wat voor een reden dan ook. Beperkingen door de  concurrentie; hoe kan ik nog een euro verdienen aan een ticket? Beperking door valse concurrentie door staatssteun elders. Fluctuerende brandstof prijzen. Allerlei stakingen, daardoor vertraging en langere routes. Compensatie voor vertragingen. Zo kan ik wel doorgaan.

Luchtvaart is uiterst complex. Om met al deze beperkingen en problemen toch nog een zo efficiënt mogelijke indeling van de toestellen te maken is zeer ingewikkeld. Daarom moet er bij de politiek ook vakkennis aanwezig zijn om deze branche zo goed mogelijk te ondersteunen. Helaas daar ontbreekt het mijns inziens aan. De politiek loopt de luchtvaartbranche teveel voor de voeten.

Ministers hebben weinig of geen kennis van de luchtvaart. Met de staatsecretarissen is het niet anders. Dan daaronder de directeur-generaal van de ministeries, daar ontbreekt doorgaans ook de vakkennis. Iedere drie jaar schuift de directeur-generaal door naar een ander ministerie. Voorbeeld: iemand met een opleiding Kunstgeschiedenis wordt directeur-generaal van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap (OCW). Na drie jaar schuift hij door naar het ministerie van Infrastructuur en Milieu (IenM). Wat weet deze persoon over luchtvaart? Helemaal niets, dat moge duidelijk zijn. Dan ook nog corruptie: beslissingen worden gestuurd door persoonlijk belang, bijvoorbeeld met de gunning aan Kiwa, waarschijnlijk ook met vliegveld Lelystad, de tijd zal het leren.

Dit moet anders, dit kan anders.

Er moeten vakministers komen, mensen uit het bedrijfsleven met ervaring in de materie. Ook de staatsecretaris en de directeur-generaal moeten vaklieden zijn. Dit moet eindelijk eens doordringen bij de politiek. Gelukkig is er al een politieke partij die dit beseft en het heeft opgenomen in zijn verkiezingsprogramma. Dit is een eerste stap. Hopelijk groeit deze partij door, want dan pas volgen andere visieloze partijen ook. Wij wachten nu op politieke partijen die dit inzien en zich hiervoor gaan inspannen. Ik denk dat een kiesdrempel van vijf procent de kwaliteit in de Tweede Kamer zal doen verbeteren.

Straks een nieuw kabinet, weer die oude onkunde? Of gaat nu het roer nu echt om?