De oranje batons van de marshaller wenken ons naar binnen. Met een snelheid van nog geen 10 kilometer per uur, op een motor, naderen we de dwarsstreep van de T, daar waar onze reis gaat eindigen. De Colombiaan die ons binnenloodst krijgt het signaal dat het neuswiel op de T splitsing staat en kruist zijn batons. Stop.
De handrem gaat erop, de enige nog draaiende motor zet ik af en ik vraag mijn copiloot om de shut down procedure. In minder dan een kwartier na deze handelingen staan we onderaan de trap en laden onze koffers in de bak van een pickup truck.
Zo eindigt een vrachtvlucht in een nagelnieuwe Boeing 777F, die we van JFK naar Bogota gebracht hebben.
Het was meer dan drie jaar geleden toen ik voor het laatst op dit vrachtplatform stond. Nu ook stond de outbound vracht in rijen pallets van twee dik opgesteld aan weerszijden van het vliegtuig. Het toestel was ook wit met een rode staart.
Toen ik destijds switchte van Martinair naar Turkish kon ik niet bevroeden dat ik weer op die oude vertrouwde vrachtbestemmingen zou komen die ik met Martinair jarenlang aanvloog. Ondertussen ben ik al in Bishkek, Shanghai, Houston en Miami geweest met de Triple Seven Freighter. Bij de USA-bestemmingen krijg ik steeds dat deja vu gevoel. Het is het oude vertrouwde, dit moet zo zijn. Maar er is ook het nieuwe, mijn nieuwe rooster laat een vrachtriedel zien van Istanbul naar Dammam, Pnomh Penh en Hyderabad.
Mijn Turkse collega’s vinden de vrachtriedel van Bogota naar Maastricht leuk, omdat een stopje Maastricht, net als Bogota, een leuke afwisseling is van de standaard passagiersroutes.
Handel is handel en het bloed kruipt waar het niet gaan kan.
De ene partij trekt zich meer en meer terug uit de luchtvracht omdat een vrachttoestel niet goed meer meekan en ze niet willen investeren in een nieuwe vloot. De ander begint een nieuw tijdperk door juist wel te investeren in een (vracht)vloot die voor de toekomst is gemaakt en pakt de ruimte die de concurrerende partij laat vallen.
De luchtvaartconjuctuur is als eb en vloed, alleen wat minder tijdvast.
Er wordt vaak gezegd dat de luchtvaarteconomie en de aandelenmarkt redelijk betrouwbare voorspellers zijn van een aanstaande op- of neergang in de economie, omdat deze twee takken altijd ruim vooruitlopen op een verandering in het economisch klimaat.
De luchtvaartconjunctuur draait nog als een tierelier dus zou je kunnen zeggen dat de economische hoogtij dagen waarin we ons bevinden nog wel even aanhouden. En er ligt nog veel moois in het verschiet!
Herman Mateboer
[email protected]
Ontvang een jaar lang 30% korting op het beste van Luchtvaartnieuws en Zakenreisnieuws. Krijg onbeperkt toegang tot al het nieuws en de bijbehorende Apps. Ontvang tevens 12 maanden het Luchtvaartnieuws Magazine in de mail of op de mat.