Je begint als jongste bediende achter de balie en daarna werk je vol ambitie aan je weg naar de top. Je volgt alle cursussen die er maar zijn en ieder jaar stijg je weer een stapje op de ladder. Van de frontoffice via de backoffice naar je eerste eigen kantoor. Voor je het weet, mag je het woordje manager op je visitekaartje laten drukken. Je hebt in jouw branche echt wel een beetje door waar het om gaat en je begint om je heen te kijken. Je hebt beet!

Een groot bedrijf in dezelfde sector zoekt mensen en je wordt aangenomen. Met al je ervaring begin je bij je nieuwe baas natuurlijk weer achter de balie. Natuurlijk begin je weer vol ambitie van onderop de wereld te veroveren.

Als u dit een vreemd verhaal vindt, dan heeft u in de luchtvaart niets te zoeken. Wereldwijd hebben piloten en stewardessen samen met de luchtvaartmaatschappijen een dergelijk systeem bedacht. Een carriere systeem dat alleen is gebaseerd op senioriteit. Op het aantal jaren dat je bij dat bedrijf in dienst bent.

Het beroep vlieger is wat ontwikkeling betreft eigenlijk een beetje vreemd beroep. Op zijn eerste werkdag doet een piloot namelijk precies hetzelfde als op de laatste dag voor zijn pensioen. Hij start de motoren, stijgt op, vliegt van A naar B en als hij daar weer veilig is geland, zet hij de motoren weer uit.

Binnen het senioriteitssysteem maakt dus totaal niet uit of hij dat middelmatig, erg goed of heel erg goed doet. Hij krijgt precies hetzelfde betaald. Het enige dat helpt om beter betaald te krijgen, is blijven zitten waar je zit. Omdat er aan de bovenkant mensen afvallen door pensioen of overlijden, stijgt je ster als vlieger. Alle nieuwelingen sluiten onderaan aan.

Het is een systeem waar iedereen blij mee is. Nou ja, bijna iedereen. Zolang je kunt blijven zitten waar je zit is alles koek en ei. Al haalt het een hoop potentiele avonturen uit het luchtvaartleven. Je zal wel gek zijn om je plekje op te geven om ergens anders weer onderaan te beginnen.

Je bent pas echt minder blij als jouw maatschappij er de brui aan geeft. In de hele wereld zwerven bijvoorbeeld een hoop Belgen en Zwitsers rond, die na de faillissementen bij SABENA en Swissair ergens een plekje hebben moeten zoeken om onderaan aan te kunnen sluiten.

Een enkeling heeft geluk en krijgt een baan bij een maatschappij die net begint of extreem snel uitbreidt. Daar telt eerdere ervaring wel mee, voor zolang het duurt. Maar voor de meesten is het huilen met de pet op. Vooral bij fusies en overnames kan het erg gezellig zijn. De groep die bij de overnemende partij werkt, wijst hun nieuwe collega’s vol enthousiasme de weg naar hun nieuwe baan. Onderaan aansluiten.

En zo mag de ervaren captain weer als jongste bediende beginnen.

Jan Cocheret