Het is soms moeilijk voor te stellen, maar er zijn toch echt zaken die meer aandacht trekken dan luchtvaart en vliegtuigen. Wat dacht u van voetbal. In het bijzonder het Nederlands elftal en als er dan eens in de twee jaar een groot toernooi is, dan leeft het hele land mee. Ook nu zien we weer waar dat allemaal toe leidt. Weldenkende mensen die ontplofte oranje helmpjes opzetten om vervolgens als losgeslagen holbewoners gezellig met zijn allen voor de televisie te brullen dat onze jongens er geen hout van bakken.

Inderdaad, ik geef het toe, ik ben er zelf ook zo een. Samen met mijn eigen 'voetbalclubje' voor de buis schreeuwen, zuipen, discussiëren, eten, kortom: gezellig naar het voetbal kijken. Als ik tenminste niet ergens naartoe gestuurd wordt door mijn baas. Want dat is vaak het lot van de eenzame piloot. Jouw vrienden zitten gezellig bij je thuis op de bank naar het voetbal te kijken en jij hangt met je mooie vliegtuigje ergens boven de Russische steppen. Bij een tussenstop ren je dan rond op een onbekend vliegveld in de hoop ergens een televisie te vinden, die de wedstrijd uitzendt. Heb je die gevonden, dan is het natuurlijk net rust en vlak voor het begin van de tweede helft hoor je de vliegveldomroepmevrouw jouw naam omroepen: "Captain Cocheret, zo snel mogelijk naar uitgang 32. Alle passagiers zitten aan boord en wachten in spanning.

Deze kwartfinale tegen Brazilië zou ik ook weer missen. Wat ik ook probeerde, ik kwam niet onder mijn simulatorsessie uit. Tijdens alle vorige wedstrijden tussen Nederland en Brazilië moest ik werken. We hebben ze ook allemaal verloren. Zit hier een zekere wetmatigheid in?

Een van die wedstrijden is mij lang bijgebleven, Brazilië-Nederland 1994. Tijdens de vlucht had ik de uitzending van de Wereldomroep gekoppeld aan de luidsprekers in de cabine, waardoor iedereen het radioverslag kon horen. Voor de start heb ik voorzichtig geïnformeerd of er misschien belangstelling was om het wedstrijdverslag van Jack van Gelder te volgen. De vraag bleek volstrekt overbodig, iedereen vond het geweldig. De stewardessen hadden nog nooit zo'n rustige vlucht gehad. Honderdvijftig opgewonden vakantiegangers leefden mee met de wedstrijd. Soms hadden we zelfs het gevoel, dat we alles konden zien. Vóór in de cockpit lieten we ons natuurlijk totaal niet afleiden door de spannende wedstrijd. Een paar jaar daarvoor was er boven Brazilië een vliegtuig neergestort, waarbij verregaande vaderlandsliefde als oorzaak werd aangemerkt. De bemanning had zo ingespannen naar een voetbalwedstrijd van hun nationale team zitten luisteren, dat ze de weg totaal kwijtgeraakt waren en uiteindelijk boven het oerwoud zonder brandstof kwamen te zitten.

Dan gaat de telefoon. Of ik een misschien een eerdere simulatorsessie wil doen. Nu weet ik het zeker. Dit is de eerste Nederland-Brazilië die ik live kan zien. Het resultaat is bekend. We zijn door! Laat ik u gerust stellen. Ook de komende twee wedstrijden hoef ik niet te vliegen. Samen met u ga ik kijken hoe we wereldkampioen worden.

Jan Cocheret