Aanvankelijk stonden luchtvaartmaatschappijen in de rij voor de A380. Onder andere Singapore Airlines, Air France, Lufthansa, Emirates, Qantas en diverse leasemaatschappijen plaatsten grote orders voor de Superjumbo.   

Na de indienststelling van het toestel in 2007 bleek er echter een probleem te zijn: de Airbus A380 is te groot. Het is niet zo moeilijk om 500 stoelen in het hoogseizoen te vullen, maar wat moet je ermee in het laagseizoen?

Je zou denken: vang de capaciteitstoename van de A380 op door het aantal vluchten te verminderen. Maar in de praktijk werkte dat niet. De voor airlines zeer lucratieve zakenreizigers willen niet nog twee dagen wachten voordat ze naar huis kunnen.

Bovendien dook er voor de A380 al gauw een tweede probleem op: de introductie van de geavanceerde Boeing 787 in 2011, gevolgd door de Airbus A350 in 2015. Deze tweemotorige toestellen verbruiken bijna net zo weinig kerosine per passagier, maar zijn veel kleiner.

Hoewel de 787 en A350 minder lang op de markt zijn dan de A380, zijn er opgeteld inmiddels al zeven keer zoveel orders voor geplaatst. Luchtvaartmaatschappijen verkiezen de flexibiliteit van deze vliegtuigen boven de schaalvoordelen van de Superjumbo.

Veertien jaar na de introductie ziet de toekomst van de A380 er daarom weinig rooskleurig uit. Door een gebrek aan nieuwe bestellingen is de productie steeds verder verlaagd, naar nog maar acht toestellen per jaar in 2019. Het is de vraag hoe lang dat zo nog door kan gaan.

Ook op de tweedehandsmarkt is de A380 niet in trek. In de Franse Pyreneeën is onlangs de sloop begonnen van twee A380’s die tien jaar lang voor Singapore Airlines vlogen. Geen enkele partij bleek er een redelijke prijs voor te willen betalen.

Reizigers zijn dol op het comfort van de A380. Het toestel is erg stil, heeft een brede cabine en biedt zelfs ruimte voor zaken als een bar of een douche aan boord. Maar voorlopig brengt dat niet het succes waar Airbus op gehoopt had.