Herman Mateboer: Contact Shannon

Herman Mateboer
19 december 2019

Links, in een heiige blauwe verte glijdt het voorbij, the Emerald Isle. Ik zie de Aran eilanden als kleine stipjes, verbeeld me de monding van de Shannon rivier. Herinner me hoe we samen met mijn maat Klaas op onze mountainbikes stroomopwaarts langs deze rivier fietsten. Waar ik prachtige estates met paardenstallen en weet hoeveel bunder land te koop zag staan voor nog geen vijf ton (guldens!!). Ietwat vervallen, landadel op z'n retour zoals overal, chique met een puur randje shabby, niet gemaakt. Niks in dit land was gemaakt. Het was begin jaren negentig. In gedachten zie ik die nostalgische foto op de hoes van een plaat van Van Morrison waar hij in de tuin zit met zo’n landgoed op de achtergrond en een stel honden aan zijn voeten. Toen nog een jonge man met warrig rood haar en een fluwelen colbert.

Ik vertel mijn co-piloot over een van mijn mooiste vakanties. In een pick-up truck met een oude Alpenkreuzer-vouwwagen ingenieus (zonder de wielen uiteraard) door Klaas op het frame van de robuuste Toyota geschroefd. Rek voor de ATB’s achterop, we trokken wat bekijks met die vouwcamper.

Over de pub in een dorpje op Achill Island, zonder geluidsinstallatie, waar op vrijdagavond Sheamus, Paddy en Angus binnenkwamen met een timpan, een fiddle en een accordeon en de sterren van de hemel speelden. Dorstig stonden ze na een tijdje op, liepen stijfjes en stram naar de bar en bestelden een pint Guinness. In het geroezemoes hief een vrouw een lied aan en de hele kroeg viel in. Over Eamon die naar Boston ging of David die op het gevangenisschip werd gezet naar Botany Bay omdat hij eten stal voor zijn familie. Het klonk alsof dit volk haar hele historie op zang had gezet en het doorgaf door de eeuwen. Bonkige koppen met rammelige gebitten, luid zingend, totdat Paddy en z’n band de dorst hadden gelest en weer verder speelden.

Buiten hing de geur van turfvuur in de lucht, in juli aan de wilde County Mayo kust, kil en guur.

Ik ben er nooit weer geweest en ik kleur mijn nostalgische droom steeds mooier. Ik reis naar allerlei oorden voor mijn werkgever maar ik zou eigenlijk naar oorden moeten gaan waar ik zelf wil zijn, waar ik verwantschap mee voel.

Mijn broer vertelt me dat over al die jaren Ierland, mede dankzij de geldstromen uit Brussel, erg veranderd is. Ik hoop ooit te zien dat hij ongelijk heeft, als is het maar een beetje.
Ik moet er weer heen, het is long overdue. Ik weet niet of de laatste generaties die versjes en liedjes hebben geleerd of dat ze die vergeten zijn in de ruis en overkill van electronica en social media.

Ik moet dat uitzoeken maar het kan mijn mooi gekleurde herinnering om zeep helpen. Of ik kan niet gaan, nooit gaan. Gewoon er naar kijken vanuit mijn stuurhutje, Tir Na Nog, het gedroomde land.

Herman Mateboer
[email protected]

Reageren op artikelen? Graag! Er gelden spelregels. We moedigen toevoeging van uw reactie op onze content aan, maar kijken streng naar taalgebruik.

Daan Lenderink
27 feb 2024 - 17:44
22 feb 2024 - 13:12
Frank Oostdam, ANVR
22 jan 2024 - 08:00
20 jan 2024 - 08:00
Daan Lenderink
12 dec 2023 - 11:22
Walter Schut
10 dec 2023 - 11:41
20 nov 2023 - 15:07
Frank Oostdam 2022
17 nov 2023 - 11:36
Benno Baksteen
9 nov 2023 - 11:01
17 okt 2023 - 14:53
17 okt 2023 - 14:06
Daan Lenderink
17 okt 2023 - 10:01
Benno Baksteen
9 okt 2023 - 11:01
Daan Lenderink
30 sep 2023 - 07:54
22 sep 2023 - 11:11
Frank Oostdam, ANVR
20 sep 2023 - 09:51
Copyright Reismedia BV 2024 - Cookieinstellingen