DC 3 had slechts één wiel op de "Main Gear" en de F 27, die had er twee. Die twee wielen waren een vereiste voor de certificatie van dit toestel. Slechts één wiel werd niet toegestaan. Om een wiel toe te passen per poot, met daarin op de velg een massieve dikke rubber ring, daar was nog niemand op gekomen. Alleen zo kon je ook met een lekke band nog rijden en remmen.

Helaas de F 27 kwam met een dubbel stel wielen en was daarmee vrijwel ongeschikt voor operaties op onverharde startbanen.

Wat gebeurt er bijvoorbeeld op een startbaan van zand, vooral wanneer de baan nat is. Of een baan van los droog zand. Een rijdend wiel in zacht zand drukt het zand weg naar de zijkanten. Twee naast elkaar geplaatste wielen doen dat dus ook en daar nu juist zit het probleem. Het zand, wat door de twee wielen naar de binnenkant wordt weggedrukt, komt naar boven tussen de twee wielen in en kan op een gegeven moment niet meer weg. Daardoor komt het naar voren. Daar gaat het de beide wielen blokkeren. Zo erg dat het vliegtuig zelfs bij vol vermogen tot stilstand komt.

Jammer dat Fokker niet overgegaan is op de ballonband met binnenring want zo waren er honderden zo niet duizenden Fokkers meer verkocht. Dan was het ook niet nodig geweest op zoek te gaan naar een ( te zwakke) partner. Wellicht was dan dit prachtige bedrijf niet ten ondergegaan.

Hoe een wiel te veel, een heel bedrijf te veel werd.

Paul Grove
[email protected]

P.s
Op de foto een F 27 in Libië. Hoe kwam die er weer uit? Uitgraven en voor de wielen de loper uit het gangpad ingraven. Dit gaf wat meer draagvermogen. Vervolgens vol vermogen met water/ methanol injectie aan en vliegen maar weer.

Een week later hebben we de loper weer opgehaald, moest wel, want anders wordt het een erg dure grap.