De feestdagen naderen in rap tempo en dan komt bij het cabinepersoneel altijd de vraag naar boven waar men zich zal bevinden tijdens deze dagen. Overuren worden er gemaakt door de afdelingen die alle verzoeken moeten behandelen die voor deze periode binnenkomen. Het liefst is iedereen tijdens deze dagen bij zijn geliefde of dierbaren, maar er zal natuurlijk ook nog gevlogen moeten worden. En dat is een punt dat men goed moet beseffen als men aan de baan van cabin attendant begint.

Dat dit beroep zowel voor- als nadelen heeft, heb ik al eens eerder beschreven, maar ik vraag me regelmatig af hoe passagiers nu tegen dit beroep aankijken. Passagiers die vaak urenlang in een vliegtuigstoel zitten en dus alle tijd hebben om het cabinepersoneel te observeren. Tegenwoordig wordt de tijd vaak gedood met het spelen met het “inflight entertainment system”, maar toen dit vernuftige systeem zich nog niet aan boord van vliegtuigen bevond moesten passagiers zichzelf proberen te vermaken. Ik kan me een lange vlucht herinneren waarbij een passagier ’s nachts een bezoekje bracht aan een van de galleys en deze passagier had tijdens die bewuste vlucht op papier gezet hoe hij tegen het beroep van cabin attendant aankeek. Ik had het zelf niet beter kunnen verwoorden.

If you’ll be a stewardess, my girl
If you can keep your head when a hundred people are wanting things and asking all at once
If you can walk a mile or two and still be full of energy and bounce
And having been awake all night, do not collapse
And have an answer up your sleeve for every silly question
And still be nice to all those hearty chaps

If you can find an extra ounce of energy because you hear there’s now a long delay
And you can face a stream of niggled passengers and soothe them in a sweet and gentle way
If you can gurgle noises to the babies and sterilize the bottles for their feeds
And then come home to find that someone ‘s been complaining that you really hadn’t catered to their needs

If you can do without your food for hours and yet watch others eat until they pop
You’d give the world for just a cup of coffee but you can plainly see they’ll never stop
If you can tell exactly where you are “this minute” although it is clear there’s only ocean all around
And you can do your sums and calculations and know how many Euro and Dollar and Yen to every Pound

If you can face your boyfriend who has tickets to take you to the theatre in the stalls
And then explain you’re very, very sorry there’s nothing you can do when duty calls
If you can face the fact that no one bothers to ask you to a party anymore
Because they’re sick to death you cannot tell them if you can go until the night before

If you know all about your food and wine and cheeses and know what pill to give for who has what
If you can get your body well adjusted to one day freezing cold then boiling hot
If you can stagger up at any hour and willy-nilly get your hair to a curl
It might be 2 a.m. but you look dolly
I think you’ll make a stewardess, my girl!

Ik hoop niet dat het “inflight entertainment system” alle creativiteit bij passagiers heeft doen verdwijnen of dat ze door het kijken naar zoveel films aan boord van vliegtuigen simpelweg geen tijd meer hebben voor dit soort mooie teksten.

Ondertussen komen de feestdagen steeds dichterbij en loopt de spanning steeds verder op. Bovendien heeft de telefooncentrale van de Vakbond van Nederlands Cabinepersoneel (VNC) een punt bereikt dat hij het brandalarm dreigt te activeren. Met dit soort dagen lijkt de economische crisis voor even vergeten te zijn en proberen onze medewerkers alle collega’s van de juiste informatie te voorzien.

Misschien heb ik de indruk gewekt dat iedereen met deze dagen thuis wil zijn. Niets is minder waar want heel veel reizen zijn tijdens deze bijzondere dagen zeer populair. En daarom wens ik alle Nederlandse luchtvaartmaatschappijen voor 2010 heel veel starts en landingen, want dat betekent werkgelegenheid. En daar draait het tenslotte allemaal om.

Ton Scherrenberg
Voorzitter Vakbond van Nederlands Cabinepersoneel (VNC)