De hoogste baas van het vijfsterrenhotel leidt mij rond door de grootste hotelsuite van Spanje. Kost zo’n 25 duizend euro per nacht. De kredietcrisis en de economische malaise van 2008 hebben een aantal maanden hun werking gedaan. De suite staat al enige tijd leeg. De laatste gast was een oliesjeik 4 maanden geleden. Een potentiële gast had 9 duizend euro per nacht geboden. Het hotel ging er niet op in, maar heeft er nu spijt van. Uitverkoop in Glamourland. Het hotel moest er nog even aan wennen.

Vanaf het ruime dakterras wijst hij naar het strand. Afgelopen zomer gingen de loungebedden nog voor zeshonderd euro per dag. “Daar krijg je dan wel een fles champagne bij”. Zegt hij, met toch zelf ook wel enige verbazing. Een prijs waarvoor een gemiddeld gezinnetje voor een week een vakantieappartement boekt. Russen betaalden dit graag. Hoe duurder hoe beter. De Russen keren echter niet terug. Krediet is op. Prijzen worden weer betaalbaar.

Deze rondleiding door het vijfsterrenhotel geeft duidelijk weer dat het afgelopen is met de woekerprijzen. Het laat ons de vraag stellen: liever vijf jaren waanzinnige winsten of 20, 30, 40 jaren duurzame winsten? Ik weet het antwoord wel en de internationale reisbranche komt daar ook steeds meer achter.

Gelukkig reizen gezinnen, koppels, individuen en groepen nog volop. Allen bereid een redelijke prijs te betalen. Ook betalen ze graag een terechte en te verantwoorde winstopslag. Vooral als deze duurzaam is. Winst die geïnvesteerd wordt in de houdbaarheid en ontwikkeling van de onderneming en de mensen die zich hiervoor dag en nacht inzetten, voor de lokale gemeenschap en voor de natuur.

Duurzame winsten gaan hand in hand met een duurzame samenleving. Je moet toch eerst iets krijgen voordat je het kunt teruggeven. De economische ‘boom’ van de afgelopen jaren creëerde een zeer dunne en wat blijkt nu zeer kwetsbare toplaag. Miljoenen euro’s verwijderd van de backpacker, van de gemiddelde en ook van de verwende toerist. Een toplaag waarvoor niets gek genoeg of te duur was en in het woord “duurzaamheid” alleen het woord “duur” van betekenis was. De luchtballon vulde zich met champagne en klapte als een bom uit elkaar.

Luxe hotels verlagen de prijzen naar niveaus die veel mensen zich wel kunnen veroorloven. Een veel grotere groep van vakantiegangers, die, crisis of geen crisis, jaarlijks zijn leven verrijkt door iets van de wereld te zien of door een goede tijd met zijn partner of met het gezin te hebben.

Is de financiële crisis ook een crisis voor de reisbranche? Alleen als we dat er zelf van maken. Een Russische oliebaron gaat niet meer op reis en de grootste hotelsuite van het land blijft leeg. De snelle jongen van de bank krijgt zijn jaarlijkse bonus niet, slaat het strandbed van zeshonderd euro over en boekt in plaats daarvan een appartement. Twee voorbeelden, waar tegenover duizenden mensen staan die een baan hebben, vakantiegeld krijgen, gelukkig zijn in hun huis en dat helemaal niet willen verkopen. Die wel willen blijven reizen, ontdekken en ontstressen. Zolang wij er voor zorgen, dat vakanties betaalbaar blijven door te streven naar duurzame winsten en te blijven investeren in onze ondernemingen, onze mensen, de gemeenschappen op de bestemmingen en in ons milieu. Een redelijke vergoeding vragen voor onze service en gastvrijheid die men graag wenst te betalen, nu en ook in de toekomst. Volop kansen voor ons allen, van vijfsterrenhotels tot campings.

Redelijke prijzen trekken redelijke mensen. Redelijkheid zorgt voor duurzaamheid.

Fred van Eijk
General Manager Travel Counsellors