Waar wordt een piloot nou daadwerkelijk voor betaald? Zijn kennis? Zijn kunde, zijn opleiding? Een collega zei mij eens: "we worden voor onze tijd op de grond betaald, niet voor die in de lucht, dat is ontspanning."

Net als alle andere beroepen, zijn piloten ook managers geworden. En dan nog het meest tijd-manager...

Iedereen west van de lijn Groningen-Maastricht weet wat files zijn en dat een tochtje naar Schiphol kan variëren van dertig minuten tot een uur én dertig minuten. In dit geval vertrekkend vanaf het zelfde punt!

Daar doen ze in Moskou niet voor onder, het is daar heel gebruikelijk om meer dan een uur over een stuk van dertig kilometer te doen. Het is zelfs zo erg dat wij als piloten dat dan nog lekker vlot vinden. Vlieg je naar een andere bestemmingen kan het maar zo zijn dat je op vijf minuten lópen van het vliegveld wordt ondergebracht. Ik denk aan Nice, Olbia.

Dat de afstand tot het hotel niet zo veel met de tijd te maken heeft merk je pas als je er bent. Bestemming Simferopol, op een werkelijk prachtig schiereiland in de Zwarte Zee aan de zuidkant van Oekraïne.

Door de drukte in de stad waren er geen hotels in de buurt te vinden. (Wij maken daar altijd BETAALBARE hotels van...maar dat terzijde). Afgaande op de naam van het hotel - Imperial - bekend zijnde met z'n naamgenoot in Moskou, accepteren we de taxirit die op een uur wordt ingeschat. In combinatie met de geplande vertrektijd van 14:00 uur de volgende dag is dat geen enkel probleem.

En de rit was werkelijk prachtig, met veel plezier zagen we de diverse bussen in tegengestelde richting van dichtbij, omzeilden we zonder twijfel de verschillende overstekende voetgangers, leeft een - flinke - koe een dag langer en was het verschil in snelheid op snelweg of bergpas verwaarloosbaar.

Maar bij aankomst was na enig onderhandelen in ieder geval het economische deel van deze rit van snel, veilig en economisch, correct. Snel? Er is een verschil tussen hoge snelheid en snel zo blijkt, één uur en 45 minuten!

De Imperial, inderdaad op het eerste gezicht een mooi, nieuw hotel, vriendelijke receptioniste die met dezelfde lach vraagt of wij nú of morgen contant willen betalen...

Het duurt niet lang of wij zitten - al bellend - in de volgende taxi! Geval wil namelijk dat een collega er ook is doch in een ander hotel, dus de een belt met hem voor reservering in zijn hotel en de ander met kantoor. Al was het die middag niet mogelijk ook in dat hotel te reserveren.

Gelukkig is dat hotel richting vliegveld terug, want de geplande take-off is vervroegd naar 11:00 uur. Om deze rit nog interessanter te maken valt de schemer en scheuren wij met een Astra door de bergen. Wij overtuigen ons dat het piepen van de remmen nieuwigheid is...

Al snel blijkt deze 'relax inn' niet zo makkelijk te vinden te zijn. De telefoon bied wederom uitkomst. Via de messenger had de collega reeds de correcte telefoonnummers doorgegeven. Doch was het met de instructies van het hotel zelf, nog niet eenvoudig te vinden.

Na zelfs twee maal off-road te zijn gegaan met een procentje of tien tot twaalf afwaarts, in het donker, vroegen wij ons ook af waar dit resort zou kunnen zijn. Achteraf waren we vlakbij, slechts aan de andere kant van de berg. Zo lang als de rit duurde, zo snel is dit onder het genot van een biertje met collega's vergeten! Taxirit vijf uur, blocktijd 2,5 uur...

Een werkelijk prachtig resort, aan de voet van een berg, aan het strand én bier van onder de drie euro. “Ja”, zegt de collega: “de receptioniste vroeg nog vanmiddag waarom we vijf reserveringen hadden....”

Eric van Walsem
Learjet-piloot