Hij redde Nederland ooit. Hansje Brinker stopte zijn vinger in de dijk en voorkwam een catastrofe. Je moet klein beginnen zullen we maar zeggen. En alhoewel we met z’n allen nog steeds over die inmiddels verstevigde en verhoogde dijken turen zijn we alsnog overstroomd omdat we niet goed opgelet hebben.

We hebben alleen maar dom en lui voor ons uit naar de zee gekeken terwijl de vloedgolven in de vorm van containers, als (zee)paarden van Troye, langs en over ons heen door de sluizen, kanalen en luchtwegen binnenkwamen. En nu hebben we niet eens meer een vinger in de pap, want die is bijna op. Inmiddels zitten we ergens veel dieper in dan we dachten en het ontneemt ons de lucht.

Om met wat voorbeelden specifieker te zijn. Vroeger maakten we in Nederland van alles; fietsen, textiel, noem maar op. Dat maakte dat het leven beter werd; lonen gingen omhoog, werktijden naar beneden, we konden beter rekening gaan houden met het milieu. Alles werd geregeld met CAO’s en wetten, Europese wetten. Tot iemand er achter kwam dat je al die spullen veel goedkoper kon laten maken in bijvoorbeeld het Verre Oosten, om het vervolgens hierheen te halen.

En nu staan en liggen al die in lage lonen landen geproduceerde spullen al weer sinds jaren in onze etalages en schappen voor prijzen lager dan je voor mogelijk houdt. We worden met van alles, niet alleen fietsen maar ook veel nodeloze, kwalitatief waardeloze troep overspoeld, aangevoerd in die containers door de lucht en over zee. En we kopen het met het gespaarde geld van onze voormalige CAO’s, pensioenen en leningen. Want geld uit werk wordt schaarser. Als er nog een als-gegoten-maatwerk-baan te vinden is, dan past dat voor velen al niet meer in de kwaliteit van leven; “the way i live”, en dat is dat zoiets als stemmen met een i-pad-phone-pod op een kandidaat van een i-can dance of sing programma op het muurovertreffende dunne plasmascherm (ook al uit een lage lonen land). Voor menigeen is dat intussen het leven.

Niemand, ook de Europese Unie niet, heeft het intussen raar gevonden dat die spullen die we hier op verantwoorde manier voor mens en milieu konden produceren wel zomaar hier in de winkelschappen mogen liggen. Nogmaals; veelal prularia voor een belachelijk lage prijs. Mede door dat overmatige produceren gaat de olieprijs trouwens sky-high.

Ook onze luchtvaart lijdt er onder. De Nederlandse, Europese luchtvaart stokt onder het bovenstaande. De economische centra liggen niet meer in Europa; Europese luchtvaartmaatschappijen moeten met minder eigen markt concurreren tegen overcapaciteit van sommige Midden-Oosten maatschappijen, lokale prestigeobjecten, die ongetwijfeld niet dezelfde prijs voor hun brandstof betalen als de onze, terwijl er hier voor iedere vlucht ook nog eens een Europese CO2-tax overheen komt.

Een enkele Europese low cost airline heeft de smaak ook al te pakken. Zij gebruikt bijvoorbeeld de druk van de steeds lastiger arbeidsmarkt hier door een nieuwe vlieger pas aan te nemen als hij 30.000 euro meeneemt. Pas dan krijgt die de kans zijn eerste cruciale 1000 uur te maken. Betalen om te mogen werken. Diezelfde airline laat zich eveneens met lokaal overheidsgeld betalen om gebruik maken van in het slop geraakte vliegveldjes, met als lokkertje mogelijk lokale werkgelegenheid door de afhandeling van hun vliegtuigen.

Zo goedkoop zijn dat low cost ticket en dat Verre Oosten-product in het winkelschap uiteindelijk dus niet. U betaalt het een bij de pomp bij en het andere via uw belasting, terwijl uw inkomen hier terugloopt, en het belastinggeld ook nog eens verdampt aan biljoenenleningen. En dat alles onder de vleugels van een Europese Unie, die iets moois in handen heeft maar er ondertussen alle lucht uit perst, om daarmee alleen maar in zijn eigen besluiteloosheid en gebrek aan daadkracht overeind te blijven.

Je kan dan wel een dijk van een vliegtuig hebben, maar als je de lucht weghaalt, stort ie neer en verzuip je er uiteindelijk mee in het ondergelopen land. Europa zou moeten zorgen voor lift in plaats van toestaan dat de economie en daarmee zijn luchtvaart vleugellam wordt gemaakt.

Zo, ik moest even zwartgallen; excuus.

Paul Melkert
Verkeersvlieger