Het is een koude, kraakheldere winterdag. Zo een als waar Koning Winter er afgelopen februari velen voor ons in petto had. Herstellend van 'slecht gevallen lokale kost' (en niet de goud-gele variant!) in een hotel in Nürnberg, pak ik met m'n laatste krachten m'n knipperende blackberry. Een bericht van de baas. Al snel blijkt het geen slecht nieuws te zijn. Door onze continue groei is er vrij veel verschuiving van crews. Iets waar ik me eigenlijk niet mee bezighoud, daar ik nog nergens voor in aanmerking kom. Althans, dat dacht ik...
De vraag van de FOM was simpel. Zoals hij wel vaker doet, even peilen. Zo van, als de mogelijkheid zich presenteert, wat zou je willen? In die zin. De opties voor mij vandaag: deur 1 gezagvoerder Learjet, deur 2 first officer op een toestel van een andere vloot. Middels een volledig politiek correct antwoord hintte ik naar mijn voorkeur voor de optie ‘gezagvoerder’, zoals destijds tijdens mijn 'appraisal' (functioneringsgesprek op z'n Hollands) ook al was uitgestippeld. Daar nam hij genoegen mee en ik had het idee dat ik deze test naar behoren had afgerond.
Toch enigszins wakker geschud door deze conversatie, hijs ik m'n uitgeputte en volledig lege lichaam uit bed. Het idee van koffie deed me goed en het idee dat ik daar níet ziek van werd, deed me nog beter! Zo gezegd zo gedaan, waterkoker aan, douche aan en zoals het een efficiënte first officer onderweg betaamt: tandenborstel in de koffie, koffie onder de douche en uitkijken dat er geen shampoo in je koffie komt, want dát is echt vies om je tanden mee te poetsen. Nog voordat het water uit de douchekop de grond raak, ben ik klaar….terug naar de knipperende telefoon.
De toon van de conversatie was in die tien minuten omgeslagen van informatief en vrijblijvend naar 'dreigend'. Ik citeer: “de typebevoegdheidstraining begint maandag, ja of nee?” Voor de Bombardier Global Express, hét paradepaardje van onze vloot. In een soort van reflex zei ik: JA. Wat versuft ging ik zitten, eigenlijk "flabbergasted", zoals de Engelstaligen dat zo mooi kunnen zeggen. Zo kreeg deze - tot op heden - heerlijke rotatie, zo vlak voor het eind een heel onverwachte wending. Het was woensdag en de ‘typerating’ begint dus op maandag. Ik vraag om de volgende dag naar huis te kunnen, dan kan ik nog een laatste vluchtje op de Learjet maken en hoeft de collega die mijn plaats in komt nemen niet hals over kop naar Nürnberg te komen.
Zo gezegd zo gedaan. Helaas komt een vliegtuig praktisch nooit eerder uit onderhoud, want daarvoor waren we in Nürnberg. Op tijd klaar is al zeldzaam, dus ook nu niet, en wordt mijn laatste vluchtje van - Nürnberg naar Genève - door een ander toestel gevlogen...jammer voor mij. Al zat ik wel nog steeds figuurlijk in de wolken. Met een nog steeds wat onwerkelijk gevoel check ik die zondag in voor mijn vlucht naar Londen. Voor mij staan vier weken drinken uit de brandslang op het programma. Want dat is een typerating: je hersens openzetten en hopen dat er wat blijft hangen. Vliegopleider CAE heeft een vestiging in Burgess Hill, een krap uurtje onder Londen. We verblijven in een gezellig landelijke hotelletje zonder afleiding. Al duurt elke dag haast een week, voor je het weet zijn die 25 dagen om. Als laatste onderdeel van de typerating, zes landingen op het vliegtuig zelf. We hebben het geluk dat die week één van onze Globals in Madrid is en er ruimte is voor een speeluurtje. We reizen af naar Spanje.
De volgende morgen doemt ze op in de ochtendzon. Die slanke lijnen, vleugels wel zo lang en twee enorme...motoren, wat een prachtig silhouet, het is liefde op het eerste gezicht! Een korte introductie: naam BD 700, Bombardier Global Express; vliegplafond 51000ft (ruim 15 kilometer); maximaal startgewicht 99.500 lbs (ruim 45.000 kilo). En met dat startgewicht rechtstreeks naar FL410; Mmo van .89 en een ‘endurance’ van veertien uur...
Vanuit Madrid zetten we koers naar Turijn. Na elf landingen aldaar (zes voor m'n collega en vijf voor mij), vliegen we in vijftien minuutjes naar Nice voor mijn laatste landing. Ik val met m'n neus in de boter, in gebruik is baan 22 aangevlogen middels de VOR B met visual track... En zo komt op Nice ook aan dit avontuur een einde.
Bij het boarden zie ik haar vanuit de slurf nog staan, het beloofd een mooie relatie te worden. We zullen elkaar nog veel zien denk ik, terwijl ik aan boord stap.
Het wachten was op de eerste rotatie. Begin april was het zover, op een mooie dinsdag. 's Avonds van Amsterdam naar Frankfurt, dan met de A380 naar Johannesburg en daarna nog een kort stukje naar Maun, Botswana! Wie kent het niet? Let the games begin.
Eric van Walsem
First Officer Bombardier Global Express
Ontvang een jaar lang 30% korting op het beste van Luchtvaartnieuws en Zakenreisnieuws. Krijg onbeperkt toegang tot al het nieuws en de bijbehorende Apps. Ontvang tevens 12 maanden het Luchtvaartnieuws Magazine in de mail of op de mat.