Enige tijd geleden was ik in Shanghai. Op weg naar deze immense Chinese stad was ik aan boord gewoon aan het werk. Op de route ben ik altijd bezig om nieuwe reistips te verzamelen. Onder andere ben ik naar Xi’An gevlogen om een bezoek te brengen aan het wereldberoemde terracottaleger van Keizer Qin.

Gezien de afstand moest ik daar natuurlijk naartoe vliegen en dat deed ik met China Eastern Airlines. Even binnenkijken bij een andere maatschappij is altijd leuk, maar met sommige maatschappijen is vliegen echt een belevenis.

Vroeg in de ochtend was ik met mijn reisgenote op de luchthaven. We zagen heel veel merkwaardige oude vliegtuigen staan van de maatschappij waarmee wij ruim twee uur zouden vliegen. We konden niet echt goed zien wat voor kisten het nou eigenlijk waren. Was het een Boeing, een Airbus, een Tupolev of Ilyushin? Of waren het aan elkaar gelaste delen en was het van voren wat anders dan van achteren? Geruime tijd reden wij met de airport bus over het platform langs deze onbekende toestellen en hoopten stiekem dat we met de bus door zouden rijden naar Xi’An.

Uiteindelijk stopten we bij een wat oudere Airbus A320. Dat stemde redelijk hoopvol. Het was dringen voor de deur. Een vergelijkbare ervaring had ik ook al in een Chinese metro gehad. Er is niets sociaals aan, er wordt niet op elkaar gewacht en ook al heeft iedereen een instapkaart met stoelnummer, toch geldt hier het recht van de sterkste.

De flight safety film was een Pokémon-achtige tekenfilm waarin ook het gebruik van het toilet werd uitgelegd. Daarbij vloog een tampon door de lucht de afvalbak in. De Chinese film werd voor de start gedraaid en de Engelstalige versie voor het gemak maar na take-off. Op de terugweg had het cabinepersoneel blijkbaar haast en stopten ze beide films halverwege.

Tijdens mijn twee uur durende Chinese avontuur lag de captain prinsheerlijk op de voorste rij van de first class te slapen en vlak voor de landing dook hij de cockpit weer in.

Ondanks het feit dat China Eastern Airlines statistisch gezien erg veilig is, ze zitten ruim onder het gemiddelde van de wereldwijde accident rate, toch voelt het niet helemaal lekker als je ziet hoe rommelig de vlucht verloopt.

Het is echt een andere wereld, zullen we maar zeggen. En na een dergelijke vlucht heb ik weer een heel veilig ‘home sweet home’ gevoel als ik weer in mijn ‘eigen’ oude vertrouwde toestel stap en zelf de vliegveiligheid mag waarborgen.

Diederik Swart
Cabin attendant en hoofdredacteur van iflytheworld.com