Het is verbazingwekkend dat sommige bouwbedrijven zo te koop lopen met hun gebrek aan kennis. Een grote bouwfirma probeert drijvende vliegvelden te verkopen met draaibare startbanen. Maar waarom moeten die draaibaar zijn? Zo kan je bij iedere windrichting starten en landen recht tegen de wind in. Daar is over nagedacht, zo lijkt het!
Om vliegend vanaf het vaste land te kunnen landen, zonder daar overlast te veroorzaken moeten we toch al gauw denken aan een vliegveld 25 kilometer van de kust. Om de verbinding met dit vasteland te accommoderen hebben we een tunnel nodig met de lengte van de kanaaltunnel. Zo’n gebouwd vliegveld gaat al gauw 35 miljard kosten!
Is zo’n drijvend eiland nodig? Totaal niet, grote onzin. De tunnel kan geblokkeerd raken. Zie de Mont Blanc tunnel, die ging na een brand een paar jaar dicht. Dan kan je dus ook dit vliegveld een paar jaar sluiten.
Met de neus in de wind landen, wanneer kan dat dan niet? Wanneer je de landingsbaan op de meest voorkomende wind bouwt, dat is in de Noordzee parallel met de kust, ligt die goed voor tachtig procent van het jaar. Twintig procent van de tijd komt de wind uit een andere hoek, ook geen probleem. Het wordt pas een probleem wanneer de wind dwars op de baan staat met meer dan 35 knopen = 65 km/uur.
Slechts een paar uur per jaar komt dit voor, niet direct een reden om een drijvend vliegveld aan te leggen. Kortom, een dom plan van een bouwfirma met een koninklijke naam. Daarbij beweert deze bouwfirma dat het voor piloten geen probleem is wanneer de baan met tien graden per uur draait. Dit is helemaal grote onzin. Kan je voorstellen, je landt in dichte mist of in de regen en tijdens de nadering draait de baan onder je weg. Heb ik het nog niet over de kalibratie van het instrument landingssysteem ILS en de update van de boardcomputers van de meeste vliegtuigen ter wereld.
De twee banen van London Heathrow liggen in eenzelfde richting.
De vier banen van Paris Charles de Gaulle liggen ook in één richting.
De banen van München, London Gatwick, maar ook Eindhoven en Rotterdam: allemaal banen in één richting. Hoe vaak sluiten al deze vliegvelden vanwege de te harde wind dwars op de baan?
Zelden of nooit. Dat een vliegtuig uitwijkt omdat de wind elders gunstiger is blijft altijd mogelijk.
Dit nu wetende begrijpt u dat het kostbare onderzoek naar de mogelijkheden van een drijvend en draaibaar vliegveld in zee weggegooid geld was. Dat had men vooraf kunnen weten, want een vliegveld dat door middel van een lange tunnel is verbonden met het vasteland, is bij voorbaat al ongeschikt.
De toekomst van Schiphol ligt op een vast vliegveld in zee, verbonden met een dijk aan het vasteland. De afstand uit de kust is bij parallel aan de kust aangelegde startbanen, niet veel meer dan de tweede Maasvlakte. Zo’n luchthaven is betaalbaar en dient tevens als kustversterking.